U Bratuncu je počelo obilježavanje 30 godina od srpskog stradanja u srednjem Podrinju i Birču, a parastos za 3.267 ubijenih Srba služi Njegova svetost patrijarh srpski Porfirije.
Osim velikog broja građana iz Podrinja, Birča i sa Romanije, parastosu prisustvuju srpski član Predsjedištva BiH Milorad Dodik, predsjednik Vlade Srpske Radovan Višković, ministar rada i boračko-invalidske zaštite Duško Milunović, delegacija Narodne skupštine, državni sekretar u Ministarstvu za rad, zapošljavanje, boračka i socijalna pitanja Srbije Miodrag Kapor.
Parastosu prisustvuju i predstavnici Trećeg pješadijskog /Republika Srpska puka/ Oružanih snaga BiH, predstavnici organizacija proisteklih iz proteklog Odbrambeno-otadžbinskog rata kao i politički predstavnici Srpske i lokalnih zajednica.
Parastosu je prethodila Sveta arhijerejska liturgija u Hramu Uspenja Presvete Bogorodice koju je, u prisustvu velikog broja vjernika, služio patrijarh Porfirije uz sasluženje NJegovog visokopreosveštenstva mitropolita dabrobosanskog Hrizostoma, arhijereja i sveštenstva.
Nakon parastosa delegacije će položiti cvijeće i odati počast žrtvama kod Spomen-krsta na groblju u Bratuncu podignutog u čast svih poginulih srpskih civila i boraca iz regije Birač.
Pomen za sve srpske žrtvve iz srednjeg Podrinja u Odbrambeno-otadžbinskom ratu organizuje se povodom 30 godina od velikog stradanja Srba na Petrovdan 1992. godine u selima oko Srebrenice i Bratunca, kada je ubijeno 69 i zarobljeno 22 vojnika i civila, od kojih niko nije preživio.
Od 22 nestala, 10 ih još nije pronađeno, a ostali su slučajno otkriveni i ekshumirani 2011. godine na Zalazju kod Srebrenice prilikom traženja stradalih Bošnjaka. Identifikovani su poslije godinu dana i dostojno sahranjeni na Petrovdan 2012. godine.
Muslimanske jedinice iz Srebrenice najčešće su napadale srpska sela na najveće pravoslavne praznike, a na Petrovdan 1992. godine napale su sela Zalazje, Biljaču, Sase i Zagone ubijajući sve što su stigli, pljačakajući i paleći srpsku imovinu.
Tako su nastavili realizaciju plana etničkog čišćenja započetog u aprilu iste godine, prema kojem su uništavali sve što je srpsko, da bi tragove postojanja Srba na ovim prostorima potpuno zatrli, jer su, osim ubijanja i progona civilnog stanovništva i uništavanja imovine, uništavali i srpska groblja i bogomolje.
Muslimanske snage su tokom cijele 1992. godine napadale srpska sela i ubijale i uništavale sve što je srpsko. Ubijeno je i više od 50 srpskih civila koji su na početku rata ostali lojalni muslimanskoj vlasti u Srebrenici.
Da bi zaštitila srpsko stanovništvo u srednjem Podrinju od uništenja, Vojska Republike Srpske u proljeće 1993. godine pokreće kontraofanzivu, ali do oslobađanja Srebrenice tada nije došlo zbog intervencije međunarodne zajednice koja je ovu, tada muslimansku, enklavu proglasila
zaštićenom demilitarizovanom zonom UN.
Muslimanski borci nikada nisu predali oružje što najbolje potvrđuju slike iz 1995. godine kada je kolona od oko 15.000 muslimanskih vojnika sa pješadijskim naoružanjem krenula u proboj prema Tuzli.
Muslimanska komanda pripremala je akcije i koristeći zaštitu međunarodnih vojnih snaga /Unprofor/ organizovala je napade na srpske položaje, posebno 1995. godine kada su jake snage iz zaštićene zone krenule u napad na komandu Glavnog štaba Vojske Republike Srpske u Crnoj Rijeci kod Han Pijeska.
Taj napad je razbijen i ubrzo je uslijedilo oslobađanje Srebrenice koja ulazi u ustavno-pravni sastav Republike Srpske u julu 1995. godine.
Za brojne masovne zločine nad Srbima koje su muslimanske snage iz Srebrenice pod komandom Nasera Orića počinile od 1992. do 1995. godine još niko nije odgovarao.
Obilježavanje 30 godina od srpskog stradanja u srednjem Podrinju održava se pod geslom „Trideset godina zločin bez kazne“ u organizaciji Odbora Vlade Republike Srpske za njegovanje tradicije oslobodilačkih ratova i Koordinacionog odbora regije Birač.
