U javnosti se sve češće mogu čuti komentari da danas u Srbiji niko ne živi bolje od sveštenika. Ovakve tvrdnje izazivaju polemike – dok jedni smatraju da sveštenici žive na visokoj nozi, drugi ističu da se radi o zabludi i nepoznavanju načina na koji Crkva i sveštenstvo funkcionišu.
Ne plaćaju ih ni država ni institucije
Povodom sve češćih nedoumica u vezi sa platama sveštenika, oglasio se i protojerej-stavrofor Aleksandar Čavka, koji je detaljno u emisiji „Pitanja i odgovori“ na TV Hram, objasnio kako sveštenici zarađuju i dolaze do plata.
– Sveštenici ne dobijaju platu ni od države niti od bilo koje zvanične institucije. Mi živimo isključivo od svog vjernog naroda – najprije je objasnio Čavka.
On je istakao da u najvećem broju eparhija sveštenik živi od onoga što mu parohijani daju za vjerske usluge – krštenja, vjenčanja, opela, osvećenja vodice i doma. Plate, kako kaže, ne stižu iz državnog budžeta, već iz crkvene kase, ukoliko je eparhija tako organizovana.
– U nekim dijelovima Srbije poput Vojvodine eparhije funkcionišu tako da crkvena opština iz kase prikupljene od prodaje svijeća, priloga (…) isplaćuje platu svešteniku – kaže otac Aleksandar, prenosi Religija.rs.
U dijaspori posebna pravila
Posebno je zanimljivo poređenje s dijasporom, gdje crkvene opštine imaju jasno propisane plate za sveštenike.
– Dakle, sveštenici, direktno ili indirektno, žive od svojih vjernika. Možda će me neko zbog ovoga i osuditi, ali ja to tako praktikujem u svojoj parohiji – zaključuje on i kaže da upravo se iz ovog razloga i naplaćaju krštenja, vjenčanja, opela i druge vjerske usluge, čije cijene, priznaje, često izazivaju oštre polemike u javnosti
Naglašava da u SPC ne postoji jasno preciziran cjenovnik za usluge sveštenika i da tu određivanje cijena jeste prepušteno samom svešteniku ili eparhiji. Naglašava da nije sporno da sveštenici naplate svoje usluge jer i oni imaju porodice i moraju podjednako, kao i svi, da ih izdržavaju, plaćaju struju, vodu i druge dažbine.
– U Svetom pismu apostol Pavle kaže da onaj koji služi treba od te službe da živi, onaj koji služi žrtveniku da sa žrtvenika dijeli, a onaj ko propovijeda Jevanđelje treba od toga da živi. Prema tome, sasvim je jasno da svešteniku izvor prihoda treba da bude njegova služba.
Pretjerivanje nije dozvoljeno
Ipak, naglašava da tu mora da postoji jedno ograničenje.
– Nedopustivo je bilo kakvo pretjerivanje, nego je potrebno da sveštenik živi onako kako živi njegova pastva. Ne bi bilo umjesno da sveštenik živi raskošno, a da njegova pastva nije u stanju ni približno tako da živi.
Kaže da on nema precizno određenu cijenu usluga, već parohijanima prepušta da je sami odrede prema svojim mogućnostima. Takođe je dodao da ne osuđuje sveštenike koji imaju jasno propisane tarife, ali uvijek ako se tome doda i ono „ako ste u mogućnosti“.
