U Parku velikana u Istočnom Novom Sarajevu otkrivena je bista proti Vojislavu Čarkiću, u narodu poznatijem kao pop Žuća koju su otkrili načelnik Istočnog Novog Sarajeva i Žućina djeca sin Đorđe i kćerka Radmila Čarkić.
Prota Voja je sveštenik koji je Odbrambeno-otadžbinski rat proveo na prvoj liniji kao jedini vojni sveštenih Sarajevsko-romanijskog korpusa Vojske Republike Srpske koji je u ratu nosio čin majora, a poslije rata je bio potpukovnik. Nema tog stanovnika iz Istočnog Sarajeva koji nije čuo za popa Žuću.
Sin popa Žuće, Đorđe Čarkić, rekao je da je za njegovu porodicu velika čast što je bista njihovog oca u Parku velikana i da smatra da je to on zaslužio svojim životom i svojim djelom.
– Mi kao djeca smo trpili što je on bio više sa svojim parohijanima nego sa nama.Nas je prepuštao školi, ulici i crkvi, ali nas je naučio jedno, što je najbitnije, šta znači biti čovjek, a isto to je radio i sa svojim parohijanima – rekao je Đorđe Čarkić.
Kćerka popa Žuće , Radmila Čarkić rekla je da je neizmjerno srećna i zahvalna zbog postavljene biste, te da je ovo za njenu porodicu velika čast.
– Mislim da je tata presrećan zbog ovoga. Ja sam bila njegova mezimica.
Uvijek je bio dobar otac, za mene i moju braću, primjer u svakom pogledu – rekla je Radmila Čarkić.
Načelnik opštine Istočno Novo Sarajevo Jovan Katić, rekao je da je ovo okupljanje u znak poštovanja, kako bi izrazili ljubav i zahvalnost čovjeku koji je u najtežim vremenima stanovnike Sarajevsko-romanijske regije zadužio i bio utjeha, nada i spas onda kada su gubili svoje najmilije.
– Prota Vojo je bio i sveštenik i prijatelj, i rame za plakanje, i sigurno da će mnogi ljudi da hodaju ovim svijetom, ali će malo ko da ostavi traga, ali proto Vojo je u Istočnom Sarajevu kod svakog stanovnika i koji ga nije poznavao i koji ga je poznavao ostavio dubok trag. On je u tom vremenu podigao i temelje vjere, duhovnosti, Crkvu Svetog Đorđa u Miljevićima, odakle je krenula vjera u Istočnom Sarajevu i sigurno da zaslužuje da se nađe među velikanima srpskog naroda, pogotovo ovdje u Istočnom Sarajevu – rekao je Katić.
Prema njegovim riječima, u Istočnom Sarajevu nije postojao čovjek koji nije znao popa Žuću, koji ga nije volio i poštovao.
– Znao je da kritikuje s mjerom, i kad je trebalo da bude blag znao je da pruži ruku podrške – rekao je Katić.
Direktor Arhiva BiH Danijela Mrda rekla je da je Istočno Novo Sarajevo danas jednim djelićem iskazalo svoje poštovanje i nemjerljivu ljubav koju je osjećalo prema proti Voji.
– Za njega se samo može reći da je on bio ovaploćenje Hristove ljubavi i snage, koja se kroz njegov blagoslov, ja bih rekla, prelila na opštinu Istočno Novo Sarajevo i Istočno Sarajevo, i zbog toga čini mi se, ovaj grad ovako lijepo napreduje. Ne smijemo zaboraviti kao hroničar vremena, proto Vojo je bio neko ko je na ruke uzeo prvu novorođenčad ovog dijela Republike Srpske i sa svojim blagoslovom ih poslao u život – rekla je Mrda.
Saborac popa Žuće Rade Vasković rekao je da ga poznaje kao jednog od rijetkih sveštenika koji je sa borcima Republike Srpske cijelo vrijeme ratnih dejstava bio zajedno.
– Bio je na Grbavici jedini prota i sveštenik koji je sahranjivao srpske borce na ovim prostorima i da njega nije bilo ne znam kako bi se srpski borci sahranili. On je vjerovao u opstanak srpskog naroda . Napravio je improvizovanu crkvu na Grbavici u Kovačićima u bivšoj mjesnoj zajednici. Poslije Dejtona prenio je krst i zvono iz te improvizovane crkve u Miljeviće gdje je uspio da sagradi veličanstveni hrvam Svetog Đorđa- podsjeća Vasković.
Vasković ističe da je najviše zahvaljujući popu Voji Čarkiću srpski narod na ovim prostorima ostao vjeran Srpskoj pravoslavnoj crkvi i vjeri u Republiku Srpsku.
On napominje da su šale popa Žuće mnogo značile njegovim saborcima i cijelom srpskom narodu na Grbavici.
– Znao je čovjeka da razveseli u najtežim trenucima, sa svojim šalama i čuvenim „hoćemo li vopra“ ili „tandara mandara“… Bio je čovjek legenda. Svi smo vjerovali u njega. Davao nam je snagu da ostanemo i na Grbavici, a i poslije egzodusa da se zadržimo na ovim prostorima – zaključio je Vasković.
Pop Žućo, kako su ga parohijani najčešće zvali, bio je penzionisani sveštenik Srpske pravoslavne crkve koji je Odbrambeno-otadžbinski rat proveo na prvoj liniji kao jedini vojni sveštenik Sarajevsko-romanijskog korpusa Vojske Republike Srpske.
U kolektivnom sjećanju sarajevskih Srba, ali i mnogih drugih, zauzeo je neizbrisivo mjesto kao vojni sveštenik u uniformi, sa krstićem na vunenoj kapi. U ratu je nosio čin majora, a posle njega ozvaničen je kao potpukovnik. Prota Vojislav Čarkić, još za života je ušao u legendu.
Prota Vojo je 16. marta 1996. godine, kada je Grbavicu napustilo oko 5.000 njenih stanovnika, izašao na čelu litije noseći isti onaj krst, koji su osveštala dva patrijarha, preko Vraca do teritorije Republike Srpske. Krst su na leđima iznijeli tadašnji ministar vjera Dragan Davidović i načelnik opštine Srpsko Novo Sarajevo Milorad Katić.
Danas se taj krst nalazi u Crkvi Svetog Đorđa na Vracama.
Vojislav Čarkić je parohiju sa Grbavice nakon egzodusa prenio u Miljeviće, gdje je sa izbjeglim narodom krenuo u izgradnju novog hrama. Crkva Svetog Đorđa, modifikovana kopija Stare crkve na Baščaršiji je izgrađena u blizini vojnog groblja, koje je formirao, za vrijeme rata proto Vojislav Čarkić, i na kome su pored srpskih vojnika, sahranjeni i ruski dobrovoljci.
autor: glassrpske.com
