Milovan Bjelica izjavio je da je Republika Srpska, zbog nasilja nad Dejtonskim sporazumom, prinuđena da se bori za vraćanje otetih nadležnosti, ali i da vodi dužu borbu jer joj se osporava traženje dodatnih nadležnosti i većeg stepena autonomije.
Bjelica je u izjavi Srni podsjetio da su politički ciljevi Republike Srpske prije pregovora u Dejtonu bili veći od onog što je dobila, te da je naknadno nasilje takozvane međunarodne zajednice, putem visokih predstavnika, umanjilo nadležnosti Republike Srpske koje su ispregovarane u Dejtonu, a potpisane u Parizu.
– Naši ciljevi prije zaključenja mira, kako politički tako i vojni, bili su opravdani i legitimni. Razumni su i predstavljali su, kao što i danas predstavljaju, viševjekovne težnje stanovnika nekadašnje BiH, a danas Republike Srpske – istakao je on.
Bjelica je ukazao da je i danas legitimno raditi na očuvanju autonomije, te njenom većem obimu, uključujući rad na nezavisnosti i ujedinjenju sa ostalim srpskim zemljama.
– Republika Srpska se danas čuva i brani u Glamoču, Grahovu, Petrovcu, Drvaru. Čuva se očuvanjem imovine Srba u Slavoniji, Liki, Kordunu, Baniji. Za nju se bori u Sarajevu, pregovaranjem, lobiranjem, građenjem ugleda i imidža kod diplomatskog kora, međunarodnih organizacija i turista – naglasio je Bjelica, koji je i predsjednik sokolačkog Opštinskog odbora SDS-a.
Samo ekonomski jaka i stabilna Republika Srpska, poručio je Bjelica, može da se bori za veći stepen političke autonomije, za integracije kojima teži i za položaj koji želi da ima.
U američkoj bazi Rajt Peterson u Dejtonu 21. novembra 1995. godine parafiran je Opšti okvirni sporazum za mir u BiH i njegovih 12 aneksa, čime je okončan rat u BiH i uspostavljen njen ustavno-pravni poredak.
Ovim sporazumom stvorena je državna zajednica BiH sastavljena od dva entiteta, Republike Srpske i Federacije BiH, koji su potpisnici svih aneksa.
Dejtonski sporazum, nakon tronedjeljnih pregovora, parafirali su tadašnji predsjednici Srbije Slobodan Milošević, takozvane Republike BiH Alija Izetbegović i Hrvatske Franjo Tuđman.
